day 23

Oef ik loop een beetje achter met mn berichtjes doordat ik geen wifi had in de jungle (goh!) dus ik moet echt heel erg goed gaan nadenken.

We begonnen de dag nog in georgetown. Nadat ik mn tas eindelijk weer een keer netjes had ingepakt en nog eventjes genoot van een warme! douche hebben we uitgecheckt en de tas achtergelaten. Vanaf het hotel zijn we naar Komtar gelopen, waar we wat hebben ontbeten. Toen de bus genomen naar Penang Hill. Vanaf daar kon je een trein nemen de berg op. Je kon kiezen uit een retourtje, of een enkeltje. Aangezien we het wel prijzig vonden, kozen we voor een enkeltje. We hadden al op internet gelezen dat je op de weg weer naar beneden apen tegen kon komen etc, dus dat leek ons wel wat.

Trein omhoog genomen, was best nog wel een stukje, en best wel stijl... Maar dat hadden we niet in de gaten, en aangezien op internet stond dat je gewoon naar beneden konden lopen, zagen we ook geen enkel probleem. Eenmaal boven genoten van het uitzicht (wel jammer het was alweer mistig) en een rondje gelopen. Daarna wilden we naar beneden. Maar hoe dan? Het stond echt nergens aangegeven. We hadden eerst een aantal bospaadjes geprobeerd, maar die leken nergens op uit te komen, dus we vertrouwden het toch niet helemaal. Maar een aantal keer gevraagd en de mensen leken niet echt behulpzaam. Waarschijnlijk wilden ze gewoon geld verdienen door ons de trein weer naar beneden te laten nemen. Maargoed. Op een gegeven moment zagen we een stelletje met een kaart in de hand, 3 keer een verkeerde weg nemen, en uiteindelijk redelijk lang wegblijven. Dus we dachten dat dat dan wel de goede weg moest zijn, en hebben op goed geluk hun gevolgd.

Het was ook dat er steeds jeep's naar boven kwamen, vandaar dat we wisten dat het uiteindelijk ook de weg naar beneden moest zijn, maar ik weet niet wat we anders hadden gedaan. Het bleek uiteindelijk een weg van 11 kilometer redelijk stijl en slingerend naar beneden te zijn. Bovenin zijn we echt niemand tegengekomen, en hebben we ook een aantal keer bij onszelf gedacht dat we verkeerd zaten, maar uiteindelijk was het stelletje eventjes aan het uitrusten, en hebben we hun ingehaald. We zaten dus nog in de goede richting!!!
Ondertussen moest ik super nodig plassen, maar waar vind je een wc???
Gelukkig hadden ze er halverwege eentje. Ik weet nog steeds niet of het nou openbaar was of bij iemand thuis, maar goed het lucht wel op!
Na ongeveer een uur waren we het eigenlijk al wel een beetje zat, en nadat we even gingen terugrekenen, bleek dat we moeilijk zaten te doen om nog geen 5 euro per persoon.. Arrggg we zijn echt aan het bezuinigen op de verkeerde dingen...

Maar toen kwamen we de apen tegen. Het begon met eentje spotten verweg in de boom, maar het werden er steeds meer, en op een gegeven moment zaten ze zelfs aan de kant van de weg. Hoe vet is dat?! Natuurlijk hebben we ondertussen alweer super veel apies gezien, maar dit is toch wel eventjes iets anders omdat je weet dat deze niet helemaal overvoedt zijn door toeristen. Eentje had ook een babytje, en dat leek net mini apie!!(Don't ask)
Heeel veel foto's gemaakt en heel lang gebleven, totdat er eentje een beetje vreemd begon te doen. Hij kwam ineens wel heel dichtbij, en toen die rare geluiden ging maken, en zn tanden ging laten zien hebben we besloten langzaam maar zeker weg te lopen haha!

Eenmaal op 2/3 van de toch kwamen we wat meer mensen tegen. De meeste helemaal voorbereidt met wandelstok en bergschoenen etc... Te vermoeidt om te groetten (wij op onze slippertjes). Maar ook een aantal locals. Echt van die oude mannetjes, waarbij het net leek of ze eventjes naar de supermarkt gingen voor boodschappen. Hoe dan??? Wij hadden al zoveel moeite met naar beneden lopen, en hun liepen ons met een glimlach tegemoed. Allemaal even aardig en geinteresseerd. Vragen waar we vandaan kwamen, en heel vaak welkom welkom welkom, echt super lief.

Na 3 uur!!!! Hebben we eindelijk het einde gehaald. Het was echt heftig. In de hitte met slippers, en constant naar beneden, we voelden het wel echt in onze benen en billen, en alles eigenlijk. Dus onderaan de berg (we kwamen in een heel ander dorp uit dan waar we waren opgestapt) hebben we lekker wat fruit en koud drinken gehaald. Daarna plekje opgezocht in het gras om eventjes te kunnen bijkomen. Schrikt Mies ineens op, blijkt er naast ons een aapje te zitten.

Naja te zitten, het was echt een beetje aan het creperen. Viel gewoon voorover, en bleef dan liggen etc, we dachten echt dat hij dood aan het gaan was. Dus snel een trosje bananen gekocht en we dachten dat hij die wel wilden. Nou hij keek niet op of om. Tot we dachten dat hij misschien wel echt heel gewond was (hij had ook een snee bij zn oog) dus dat hij misschien die banaan niet eens kon aanpakken. Dus eerst wel met een beetje angst, een banaantje gepeld, en voorgehouden.
Nadat hij wel een beetje eng deed (het zijn toch wilde dieren, en deze zijn niet gewendt om eten te krijgen) nam hij toch een hapje. We hebben hem een klein beetje eten kunnen voeren, maar het was erg minimaal. We hebben uiteindelijk de bananentros maar bij hem laten liggen, en hem daar met pijn in ons hart achtergelaten :'( We hopen dat hij nog leeft.

Erna op zoek naar een bus, kwamen we langs een bord dat het veboden was apen te voeren. Oeps... Naja deze had het echt nodig, dus jammer dan. De bus kwam maar 1 keer per 3 kwartier, maar gelukkig net over 10 minuten. Uiteindelijk was het nog best een lange rit terug naar komtar, dus ondertussen was het alweer avond. Lekker veel gedaan hahaha. We zijn erna meteen onze tassen op gaan halen, en naar de mall tegenover komtar gegaan. Daar hebben we wat gegeten. Leek wel een soort van sushi, je kon van alles aankruisen, alleen ging het om grote maaltijden. Erna nog een heel klein beetje geshopt, en toen was het alweer tijd om verder te gaan. We hebben de bus genomen naar de haven, waar de veerboot naar butterworth vertrok. Heel moeilijk nog om die te vinden, want blijkbaar gaan er meerderen, en die mensen spreken dus echt geen Engels.
Uiteindelijk maar gewoon op een veerboot gegaan, en uiteindelijk was het nog de goeie ook. Geen idee waar en hoe we moesten betalen, dus dat hebben we maar gewoon niet gedaan.
Eenmaal aangekomen in butterworth was het nog maar de vraag of we wel goed zaten. We kwamen aan op het station, en het was helemaal in de verbouwing en verlaten. We hadden echt zoiets van nee dit kan het niet zijn. Een soort van nog kleinere dan utrecht lunette. Dus door naar de bushalte, maar daar gaven ze aan dat we toch echt dat treinstation moesten hebben. Uiteindelijk stond er een kleine bouwkeet waar ze kaartjes verkochten, en waar we dus ook konden wachtten.
We dachtten dat het een groot station zou zijn, maar er was verder ook amper een toerist te bekennen.

Uiteindelijk ging om 11 uur de trein, en 5 voor 11 mochten we dan ook het station op. We hadden ditmaal gekozen voor een luxe plek, namelijk een hutje voor met z'n 2e. Uiteindelijk waren die andere plekken van chiang mai naar bangkok en naar chumpon ook echt geen probleem, maar dit was toch wel heel lekker. Onze bedjes waren al opgemaakt, en we kregen gratis cake en drinken. Dus meteen maar gaan slapen. Alleen de airco was me toch een partij koud!!!! Erg slecht geslapen dus, en met dikke trui en lange broek aan enzo!

kijk bij dag 24 voor het vervolg ;)